Bitwa o Lincoln i kwestia zasad.

W tym wpisie opisze koniec sezonu kampanii, oraz zawrę listę zmian w zasadach gry Dragon Rampant, które wprowadziłem na własne potrzeby. 

Ruchy

Po odjęciu strat, rzuciłem na decyzje dowódców.

Straty w pionkach

Norwegowie zadecydowali o porzuceniu oblężeń i koncentracji armii oraz uderzeniu na Anglosasów.

Anglicy ruszyli odbić Linclon

Decyzje dowódców doprowadziły do kolejnej bitwy tym razem Wikingowie atakują Anglosasów oblegających Lincoln.

Bitwa pod Lincoln 23 czerwca 865 r.

Siły Wikingów

- 1320 ciężkozbrojnych

- 600 lekkiej piechoty

Siły Anglosasów

- 480 ciężkiej piechoty

- 1680 lekkiej piechoty

Wojska Anglosasów mają niewielką przewagę liczebną, zapowiada się krwawa i wyrównana bitwa.

Początkowe Rozstawienie, wraz z opisem jednostek.(w nawiasach podałem odpowiednik z podręcznika Dragon Rampant)

Wikingowie po lewej stronie od góry przedni rząd

- ciężka piechota z toporami(heavy foot topory dają zasadę offensive)

- 2x ciężka piechota(heavy foot)

- ciężka piechota z dowódcą(Sky Darkener - w 12" od dowódcy automatycznie zdany rozkaz do strzału)

- ciężka piechota(heavy foot)

- lekka piechota z toporami(light foot topory dają zasadę offensive)

- ciężka piechota z toporami(heavy foot topory dają zasadę offensive)

Drugi rząd:

- lekka piechota(light foot z zasadą short range missiles)

- berserkerzy(bellicose foot)

- 3x lekka piechota(light foot z zasadą short range missiles)

- berserkerzy

- lekka piechota(light foot z zasadą short range missiles)

Anglosasi po prawej od góry przedni rząd

- zwiadowcy(scouts)

-  ciężka piechota z dowódcą(Strong - przerzut jednej kości w walce)

- 2x ciężka piechota(heavy foot)

- 2x zwiadowcy(scouts)

Drugi rząd:

- lekka kawaleria(light riders z zasadą short range missiles)

- 7 x lekka piechota(light foot z zasadą short range missiles)

- ciężka piechota z toporami(heavy foot topory dają zasadę offensive)

Początek bitwy to szybki ruch wojsk wikingów na flankach. Anglosasi nie śpieszą się do bitwy pozwalając łucznikom ostrzeliwać wroga.

Do przodu wyrwali się ciężkozbrojni Thanowie, pozostając bez wsparcia tylnych szeregów muszą odeprzeć szarżujących wikingów.

 

Anglosascy weterani poprzednich bitew stawiają jednak zacięty opór, a wikingowie wycofują się z pola bitwy.

(wyniki na kostkach to rzut na odwagę po otrzymaniu strat)

Po wycofaniu się wikingów z południowego skrzydła ciężar walk przeniósł się na skrzydło północne.

Tam wikingowie spychają łuczników i konnice Anglosasów.

W centrum berserkerzy przechodzą do natarcia kładąc trupem wielu anglosaskich wojów.

Lekkie jednostki Anglosasów w końcu ruszają ze swoich pozycji, budując mur tarcz który ma zatrzymać nordyckich najeźdźców. 

W centrum dochodzi do wymiany uprzejmości i włóczni obu stron, kilku brawurowych wypadów, jednak sytuacja przez długi czas zostaje nierozstrzygnięta.

O zwycięstwie zadecydują starcia na flankach na północy anglosasi próbują okrążać wikingów swoją pozostałą przy życiu konnicą, na południowej flance kolejne oddziały nordyków z toporami próbuje złamać anglosaski shielldwall.

Anglosasom powodzi się dużo lepiej wkrótce pierzchają kolejne oddziały wikingów, Anglosasi domykają okrążenie. Podczas gdy duńskie topory są nieskuteczne wobec uporu anglików.

Drastyczny moment wymaga drastycznego działania, wikingowie szarżują na oddział w którym przebywa anglosaski wódz i zadają mu śmiertelną ranę. Jednak morale anglosasów jest wysokie, śmierć wodza nie powoduje paniki w obrońcach.

Widząc topniejące wojska nordyków i nieustępliwość anglosasów, wikiński wódz Halfdan, decyduje się na pertraktacje pokojowe. 

Zwycięstwo odnoszą Anglosasi tracąc ponad 1100 wojów, straty po stronie wikingów to 1450 wojowników.

Lincoln wraca pod władzę Anglosasów, niewielki garnizon wikingów pozostaje w Yorku.

Od strony mechanicznej

Jeśli chodzi o zmiany w stosunku do oryginalnych zasad są to:

- Przyzwolenie na podchodzenie oddziałów bliżej niż trzy cale.

- Możliwość prowadzenia ostrzału zza przyjaznego oddziału pod warunkiem bycia w trzech calach od sojusznika.

- Zasada "Wall of Spears" zastąpiona moją zasadą Shieldwall czyli: oddział powyżej  6 punktów siły może sformować się w shieldwall. Modele należy ustawić w zwartej formacji posiadającej dwa szeregi. Od tego momentu oddział posiada przód, boki i tył. Formacji nie można zastosować w trudnym terenie. Oddział może poruszać się tylko w jednym kierunku z połową normalnego ruchu. Formacja daje bonus do pancerza zarówno w walce wręcz jak i przy ostrzale od przodu. Formacja automatycznie schodzi kiedy oddział chce poruszyć się o więcej niż polowa ruchu, zostaje "Battered" lub decyduje się na szarżę na wroga.

Zasada Shieldwall jest mocna. Po rozegraniu kampanii mam wrażenie że lekkie oddziały radzą sobie dużo lepiej niż ciężkie. Musze coś wymyślić żeby obecność ciężkozbrojnych na polu bitwy miała rację bytu. Opcje na razie widzę dwie

1. Dać zasadę "short range missiles" ciężkiej piechocie.

2. Zwiększyć szanse na trafienie przeciwnika przy atakowaniu do 4+, co dawałoby 3+ wojownikom z toporami duńskimi.(tu wydaje mi się że znowu mocno zostają osłabieni berserkerzy wystawiani jako bellicose)  

Natomiast jeśli chodzi o zasady kampanii, nie do końca zadowala mnie poruszanie się po całych prowincjach, wydaje się że system oparty o heksagonalne pola będzie może bardziej skomplikowany ale też da więcej satysfakcji. Heksagonalna mapa oznacza też zmniejszenie rozmiaru kampanii, obszarem działań nie będzie cała Anglia. Rozważam stworzenie całkowicie fikcyjnej mapy przedstawiającej dwa walczące królestwa z neutralnymi osadami lub nawet leżami nieludzi jak orkowie i gobliny(skoro wchodzimy w fikcje to na całego). Takie rozwiązanie dałoby mi możliwość korzystania z większej ilości posiadanych modeli i odkurzenia co poniektórych z nich.

 

 

Bitwa pod Leicaster

 27 Maj 865 r.

Do obleganego przez siły Wikingów Leicaster podchodzą siły Anglosasów zebrane w wielką armię która musi stawić czoła najeźdźcy. 

 Siły:

Wikingowie

    - 600 Hirdmenów, ciężkozbrojnej piechoty 

    - 240 Wojów, lekkozbrojnej piechoty

Anglosasi

    - 720 Thanów, ciężkozbrojnej piechoty

    - 1440 lekkozbrojnej piechoty

Wikingowie ustawili się po północno-wschodniej stronie pola bitwy, Anglosasi rozciągnęli swe siły na południu.

Anglosasi

Wikingowie

Plan wikingów przewidywał szybki atak na flankę wroga, jednak w szeregi wojowników z północy wdarło się zamieszanie co spowodowało opóźnienia i zbliżenie się z zachodniej flanki sił Anglosaskich. 

Zwolna ruszający wikingowie

Prędcy Anglosasi

Powolne zbliżanie się Wikingów umożliwiło zebranie się razem sił angielskich i utworzenie muru tarcz. 

Anglosasi wypuścili również oddział konnicy do okrążenia Norwegów. 

Wikingowie nie mając wyjścia musza frontalnie atakować mur Anglosasów.

Wikingowie zostają odepchnięci od muru, ale inny oddział Norwegów wdziera się do lasu i uderza w bok Angielskiej formacji. 

Wikingowie odnoszą tu sukces i zmuszają część Anglosasów do panicznej ucieczki.

Tymczasem na zachodniej stronie muru tarcz, Wikingowie uzbrojeni w duńskie topory próbują zagrozić Anglosasom broniącym sztandaru.

Ostatecznie oddział który przedarł się przez mur tarcz pada pod ostrzałem z łuków, Wikingowie desperacko bronią swoich pozycji. Na tyłach armii wikingów osamotniony oddział Norwegów toczy manewrowy bój z konnicą anglików, zabijając kilku z nich.

Anglosasi decydują się na frontalny atak pozostałych przy życiu wikingów, pojmują wodza Norwegów, ostatecznie zmuszając ich do poddania się. 

Starty wikingów: 

- Poległo 530 wojów

- pojmanych zostało 210

- 100 wojowników uciekło by dołączyć do armii nadciągającej z północy.

Straty Anglosasów:

- 180 lekko zbrojnych

- 290 ciężko zbrojnych

Oblężenie Leicaster zostało przerwane Anglosasi świętują zwycięstwo!

Od strony mechanicznej

Wynik był do przewidzenia przy prawie trzykrotnej przewadze Anglików, jednak zdecydowałem się zagrać bitwę by sprawdzić jakie straty zadadzą wikingowie. Okazało się że niewiele wskórali. Początek bitwy to była seria niezdanych rozkazów po stronie Norwegów. Co zniwelowało ich przewagę przy wystawieniu na stół.

Okazało się że posiadana przeze mnie ilość figurek nie jest w stanie pokryć całości Anglosaskiej armii. Postanowiłem to rozwiązać w ten sposób iż zdjęte modele ustawiane były w pełnoprawne oddziały i wchodziły z krawędzi anglosaskiej dołączając jako opóźnione do bitwy. 

Przede mną do rozegrania ruchy na mapie i zapewne jeszcze jedna bitwa w tym sezonie. 

Nie wiem czy pojawi się kolejny sezon rozgrywany na mapie z gry planszowej, coraz bardziej kieruje się w stronę rozwiązania z heksami i pójścia w stronę kampanii fantasy.
 

 

Upadek Anglosaskich miast

 III tydzień kwietnia

Wikingowie kontynuują swoją taktykę rozpraszają wojska zajmując jak najwięcej terenu i łupiąc okolicę.

IV tydzień kwietnia

Wikingowie koncentrują się na obleganiu miast.

Anglosasi kontynuują koncentracje wojsk na południu.

I tydzień maja

Upada Lincoln, wikingowie wdzierają się do grodu plądrując i mordując obrońców.

II tydzień maja

Południowa armia wikingów rusza na kolejne miasta Leicester i Lichfield

Anglosasi ruszają na północ pościć pobratymców z Lincoln.

Na północy pada kolejne miasto York. Wikingowie tryumfują. 

III tydzień maja

Wodzowie wikingów postanawiają skoncentrować siły armia z Yorku rusza na południe.

Tymczasem wielka armia Anglosasów staje naprzeciw ponad dwa razy mniejszym liczebnie oddziałom wikingów w bitwie pod Leicester! 

Od strony mechanicznej 

Bitwa o Leicester stanowi dla mnie pewne wyzwanie tej kampanii. Wikińskie wojska po rozproszeniu są dużo mniejsze niż armia Anglosasów, zastanawiam się czy takie bitwy warto rozgrywać czy nie obejść tego jakąś inną mechaniką.

Obecną bitwę rozegram z tym że Anglosasi będą pojawiać się na stole stopniowo jako maszerująca armia. Wikingowie natomiast zajmą wcześniej upatrzone pozycje. 

Rozstawienie terenu losują zgodnie z książką "TSWG"  przy pomocy kart. Jedna karta na obszar 30x30 cm stołu. Bitwy rozgrywam na standardowym stole 120x180 cm. Przyznam że ten sposób rozstawienia terenu bardzo mi się podoba, jest w nim odpowiednia ilość losowości i nieprzewidywalności, jednocześnie tworzą się obszary pozbawione terenu gdzie zapewne rozegra się główne starcie.